‘We weigeren onze liefde in een taboesfeer onder te dompelen’: Steve en Mieke werden verliefd, ondanks de bloedband

In een knalgeel kleedje springt de zesjarige Esmee enthousiast uit de zetel. Ze toont een filmpje van SpongeBob. De gele spons is haar favoriete tekenfilmfiguur. “Ze heeft een karaktertje, hoor”, lachen haar ouders. “Esmee is dan ook voor de volle 100 procent een ‘Maes’, zonder inmenging van andere bloedlijnen. Ons technisch inzicht heeft ze alvast overgenomen. Ze wil altijd alles begrijpen. Het liefst zou ze alles uit elkaar vijzen. Onlangs gingen we naar een pretpark en moesten we tekenen hoe haar lievelingsattractie exact werkt.”

Steve en Mieke hebben één dochter, maar die keuze om een kind op de wereld te zetten, was allerminst onbedachtzaam. Hun vaders zijn broers. Steve was 8 toen Mieke geboren werd. “Ze heeft nog in mijn armen gelegen toen ze gedoopt werd”, vertelt Steve. “Als onze vaders bij elkaar op bezoek gingen, namen ze ons vaak mee. Meestal speelden we samen in de garage. Als kinderen kwamen we ondanks het leeftijdsverschil al goed overeen.”

Toen Mieke 8 jaar was, werd de band tussen neef en nicht plots afgebroken. Een familieruzie leidde tot een jarenlange breuk. Ze zouden elkaar pas terugzien toen Mieke al 17 was. Steve was ondertussen een twintiger en getrouwd. “Op een dag stuurde Steves papa me een vriendschapsverzoek op Facebook”, zegt Mieke. “Lang heb ik niet getwijfeld. Ik was een zoekende puber en wilde meer weten over mijn achtergrond en mijn familie. 

“Een tijdje later spraken we af op Maanrock. Ik had mijn vriend mee, en Steve was er samen met zijn toenmalige vrouw. Die eerste ontmoeting was neutraal. Het was niet ongemakkelijk, maar het was evenmin een filmisch-romantische scène. We ontmoetten elkaar als vreemden.”

Weg naar de vrijheid

In de maanden die volgden spraken ze steeds vaker af. Mieke raakte ondertussen goed bevriend met de vrouw van Steve. “Mijn vriend zat in het laatste jaar van het middelbaar en moest veel studeren. Ik was graag eens van huis weg, dus ik vond het leuk om na school wat tijd door te brengen met zo’n tof koppel. 

“De trein van Tienen naar Duffel werd tijdens het weekend een constante. Die rit was mijn weg naar de vrijheid. Ik was er kind aan huis. Steve werkte lange dagen in de horeca waardoor ik af en toe alleen was met zijn vrouw. We kwamen goed overeen.” 

Toch begonnen Steve en Mieke elkaar steeds meer berichten te sturen. Ze zagen elkaar als goeie vrienden. Het besef dat er meer aan de hand was, kwam er vrij acuut. “Uiteraard was het me wel opgevallen dat ik haar leuk vond”, geeft Steve toe. “Maar het idee dat ik haar misschien wel écht leuk vond, duwde ik weg. Ze was tenslotte mijn nicht. 

“Mensen uit onze omgeving hadden het misschien wel eerder door dan wij. Als ze er toespelingen op maakten, zeiden we lacherig maar gemeend dat meisjes en jongens toch perfect vrienden kunnen zijn. We hadden oprecht niets door. Tot ik haar op een zondagavond naar huis zou voeren en ze huilend op de badkamervloer zat omdat ze niet bij mij weg wilde gaan. 

“In de auto kusten we elkaar bij het afscheid op de wang, zoals altijd. Maar het volgende moment was dan toch zoals in de film: we keken in elkaars ogen en beseften allebei dat er iets speelde. Onze eerste kus voelde als thuiskomen, maar was meteen ook het begin van een emotionele rollercoaster.”

‘Neef en nicht vrijen dicht’, luidt het begin van een oude volkswijsheid. Maar voor Steve en Mieke bleek hun prille liefde vooral een recept voor kopzorgen. Vooral de vraag of hun relatie wel wettelijk was, plaatste hen voor heel wat vraagtekens. “Online vonden we verrassend weinig info. In België mocht het. Een hele opluchting, want een relatie ‘in den duik’ was heel wat moeilijker geweest. 

“In Nederland kon het sinds 2001 ook, maar daar ligt er nog een veel groter taboe op een relatie tussen neef en nicht. Familie is daar misschien nog heiliger dan in ons land. In India en een paar Amerikaanse staten is het dan weer verboden. Uiteraard was het even slikken om te beseffen dat onze gevoelens in bepaalde culturen werden veroordeeld. Maar we besloten ervoor te gaan. Elk moment dat we niet samen waren, voelde als verloren tijd.” 

Wij tegen de wereld. Dat gevoel kregen Steve en Mieke steeds vaker. De klasgenoten van Mieke hadden al lang door dat ze wel heel enthousiast over haar neef vertelde, en ook haar mama had de link al gelegd. Negatieve reacties kregen de bovenhand. Steve: “We wilden het eerlijk spelen en onze partners inlichten voor er meer gebeurde dan die kus. Vooral mijn vrouw voelde zich verraden. We hadden immers al die tijd met drie opgetrokken. Ze geloofde me eerst niet. ‘Je hebt het hier wel over je nicht, hè!’ Dat contact is nooit meer hersteld. Net als de band met mijn oudere zus. 

“Mijn vader was aanvankelijk positief, maar achter onze rug liet hij zich negatief uit over onze relatie. Vooral mijn grootouders hebben me de les gespeld. Ze konden niet aanvaarden dat ik mijn vrouw verlaten had, en al zeker niet voor mijn nicht. Ze verweten mij een gebrek aan waarden en normen. En op mijn werk, waar ik al jarenlang in dienst was, werd ik plots gepest.”

Voor Mieke verliep de coming-out iets vlotter. Haar mama steunde haar vanaf het begin. Ze kende Steve en zag in hem een betrouwbare partner voor haar dochter. Vriendinnen op school verklaarden haar dan weer voor gek en verbraken het contact. “Maar Steve zág mij. Ook toen we nog vrienden waren. Als ik mijn teen had gestoten, stuurde hij me ’s avonds een berichtje om te vragen hoe het met me ging. Hij was zeven jaar ouder dan mijn vriendje en dus heel wat matuurder. 

“Dat trok me enorm aan, maar tegelijk maakte ik me zorgen om dat leeftijdsverschil. Wat moest een meisje van 17 met iemand die al werkt en alleen woont? En zou hij mij niet ooit voor iemand anders verlaten? Maar het feit dat hij onze partners wilde inlichten vooraleer wij verdergingen, stelde me gerust. En dat leeftijdsverschil is ondertussen verdwenen. Meer zelfs, Steve is degene met de meeste energie. 

“In mijn hoofd wist ik dat onze stamboom samenkwam, maar aangezien we elkaar als kinderen zo lang niet gezien hadden, voelde het niet alsof ik iets begon met een familielid. Als we wel samen waren opgegroeid, waren we waarschijnlijk nooit iets met elkaar begonnen.”

Erfelijke aandoening

Het koppel weigerde in schaamte te leven en besloot hun liefde te vieren. Ze trouwden in 2014. Twee jaar later kregen ze een dochter. Maar voor de beslissing om een kind op de wereld te zetten, gingen ze niet over één nacht ijs. Bij een willekeurig koppel is er 3 tot 4 procent kans dat hun kind geboren wordt met een afwijking. Bij een neef-en-nichtkoppel komt daar een verhoogd risico op erfelijke recessieve aandoeningen bij. 

“We zijn op consultatie geweest in een centrum voor erfelijkheidsziekten. Een kind van neef en nicht loopt doorgaans meer risico op ziekten als mucoviscidose, maar uit het stamboom- en bloedonderzoek bleek dat we evenveel risico zouden hebben op een kind met een genetische afwijking als om het even welk koppel”, legt Steve uit. “Ook de NIPT-test op twaalf weken toonde geen afwijkingen. We beseffen dat we daar veel geluk hebben gehad.”

“Vandaag voelen we dat ons gezin compleet is met Esmee. Met twee waren we yin en yang. Altijd in balans. Met drie een nieuw evenwicht vinden, heeft ons tijd en moeite gekost. Het is goed zo. Als Esmee later vragen heeft over onze relatie, zullen we haar alles vertellen. Aangezien ze zelf niet opgroeit met neefjes of nichtjes, zal het voor haar moeilijker zijn om zich een beeld te vormen van ons verhaal. Maar ze zal pienter genoeg zijn om het te begrijpen. 

“We weigeren onze liefde in een taboesfeer onder te dompelen. We schreeuwen niet van de daken dat we neef en nicht zijn, maar als mensen vragen hoe we elkaar leerden kennen, zijn we een open boek. We zijn ook gewoon twee mensen die elkaar graag zien.”