Hoe een Brusselse sekteleider tot een überras wilde komen en jarenlang kinderen verwekte: ‘Het leek eerder op een stevige seksfuif’

‘Hij lag daar”, zegt de Vlaamse Linda in de begingeneriek. “Hij wilde zoveel mogelijk kinderen maken en die kinderen de wereld insturen, want zijn genen zijn de beste.” Breng de naam Edgard Doulière (1930-2006) in op Google en de oogst blijft beperkt tot een oproep van een naar zijn verwekker op zoek zijnde Nederlander op Facebook, een artikel in de Franse regionale krant Nouvelliste uit 1969 over zijn deelname aan een zeilwedstrijd en een overlijdensbericht.

“Dit verhaal is nooit gedocumenteerd”, zegt Eric Goens, maker van De 42 kinderen van de goeroe, vanaf morgen op Streamz. “Geen van deze vrouwen heeft ooit gepraat. Nooit eerder had ik het gevoel een zo onverteld verhaal te vertellen.”

Edgard Doulière wordt geboren in Ukkel als zoon van erg welstellende en streng religieuze ouders. Hij breekt met zijn ouders en wordt een protestantse dominee. Hij verhuist naar het zuiden van Frankrijk, in eerste instantie om er geiten te fokken.

Eric Goens: “Zijn huis wordt zo’n beetje een instuif voor daklozen en verloren gelopenen. Gaandeweg wordt het een soort sekte, ook al noemen de ex-leden het nooit zo. Edgard Doulière noemt zich therapeut, maar is dat niet. Hij experimenteert veel met genetica van geiten, hij wil een überras van geiten creëren. En na een tijdje gaat hij zijn ideeën toepassen op mensen. Hij heeft crazy theorieën over het creëren van mensen die allemaal tot hem moeten worden herleid. Binnen die gemeenschap ontstaat een onuitgesproken wet dat elk vrouwelijk lid zich voor haar eerste kind door hem moet laten bevruchten.”

Vanwaar het getal 42?

“Tweeënveertig is een heerlijke onderdrijving, denk ik. Het is het getal van ‘het beest’. En hoeveel kinderen er zo zijn voortgebracht? Niemand weet het. De een zegt 26, de ander 38 en sommigen spreken over honderden. Ik ben eerder geneigd om naar honderden te gaan. Wij vonden zoveel getuigen. Slechts één op de twintig, ongeveer, bleek bereid om mee te werken. Het was uiteindelijk maar een beperkt kringetje, maar met zoveel leads naar en namen van anderen.

“Twee van onze getuigen zijn Zilpa en haar moeder Bétou. Zilpa heeft ermee leren leven dat ze nooit zal weten wie haar heeft verwekt. Haar moeder, een van de meest toegewijde volgelingen, moest bij volle maan met een kaars een ruimte binnen gaan met daarbinnen elf gemaskerde mannen die haar een voor een mochten penetreren, maar zich moesten inhouden. Edgard kwam dan als twaalfde. Zo ging het met elk van die vrouwen.”

Hoe konden ze zo zeker zijn dat die elf zich aan de afspraak zouden houden?

“Ja, helemaal niet. Die stonden daar allemaal gemaskerd, en niemand heeft ooit geweten wie die mannen waren. Zij werden volgens wat Doulière de vrouwen wijsmaakte ‘geselecteerd in de hogere lagen van de maatschappij’. Dat waren zogezegd psychologen en andere geleerden. Hij had het over een genetisch experiment door een samengaan van alle voorvochten en zaden om zo te komen tot een überras, met hem als finishing touch. Helaas hebben ze de man na zijn dood verast en de asse laten meenemen door de wind. Een DNA-test zal er voor Zilpa nooit meer in zitten.”

Waar kwamen die elf mannen vandaan?

“Niemand weet dat. In mijn niet zo levendige fantasie kan ik mij inbeelden dat zij daarvoor moesten betalen, want het leek toch eerder op een stevige seksfuif. Het zullen er over de jaren ook wel veel meer dan elf zijn geweest, stel ik mij voor. Dit is begonnen in de jaren zestig en doorgegaan tot een eind in de jaren negentig.

“Doulière richtte destijds twee sektes op in Frankrijk, en die implodeerden, want er ontstond altijd jaloezie doordat hij interesse kreeg in jongere vrouwen. Halfweg de jaren negentig vestigde hij zich in een soort barakkendorp in Lier, met hulp van een bekende Vlaamse advocaat die alles voor hem geregeld heeft. Hij heeft de gronden gekocht en huur geregeld. En wat gebeurt er in 1998? Yes, God bestaat: een dijkbreuk in Lier, en dat hele barakkendorp spoelt weg (lacht). Daarna is hij opnieuw naar Frankrijk vertrokken, naar Simiane-la-Rotonde aan de voet van de Mont Ventoux, waar hij zich met een viertal laatste getrouwen terugtrok in een klein huisje. Daar kreeg hij een beroerte, waardoor hij niet meer kon spreken. In 2006 is hij daar in een soort zelf opgelegde anonimiteit overleden.”

Zilpa en haar moeder gaan luchtig over de zaken heen. Zilpa lijkt er perfect mee te kunnen leven dat ze nooit zal weten wie haar vader is.

“Ze praten heel open, dat is waar, maar altijd met de rem op. Je zal hen Doulière nooit horen veroordelen, en dat blijft voor mij het meest angstaanjagende: al die getuigen blijven de mantel der liefde hanteren, ook Linda. Ze blijven verheerlijken wat deze gemeenschap ooit is geweest. Ze zijn natuurlijk wel ontgoocheld door al die seksuele uitspattingen, gedwongen zwangerschappen en adopties, maar eigenlijk hebben ze iets van: ‘Het was wel schoon.’ Wij brachten Linda en Bétou samen in het Zuid-Franse dorp waar ze jarenlang hebben verbleven en dat leken twee scoutsmeisjes die de droom van hun leven mochten herbeleven. In de laatste aflevering zegt Linda: ‘Ik had tegen hem een klacht kunnen indienen, maar op zich vond ik de waarde van de groep te mooi om er actie tegen te ondernemen.’ Dit is misschien wel de grootste overwinning geweest van Doulière, dat elke vrouw die hij misbruikte doordrongen bleef van het idee dat de groep ‘zo mooi’ was.

“Ik denk dat het een vorm van zelfbescherming is. Want, ja, leg het maar eens uit. Linda heeft vandaag een dochter van in de twintig - niet van Doulière - en heeft over haar twee jaar bij die sekte gesproken. Waarop dat meisje vroeg: ‘Mama, je hebt toch geen seks gehad met zo’n oude man?’ Geen van deze vrouwen zegt: ‘Stuk crapuul, je hebt mensen misbruikt, je hebt kinderen verkocht…’ Niks daarvan.”

Zei u nu net dat er ook kinderen werden verkocht?

“Yep, en volstrekt illegaal. Zelfs niet in een illegaal adoptiecircuit. Linda vertelde dat haar twee beste vriendinnen in een kamertje naast het hare gingen bevallen en allebei buiten kwamen zonder kind. Waar was het kind? Afgestaan. Die kinderen zijn letterlijk verdwenen. Vandaag lopen in Vlaanderen en Frankrijk mensen rond die in het beste geval weten dat ze geadopteerd zijn. Hoe ging dat in de jaren zeventig en tachtig? De vader stapte met de baby de burgerlijke stand binnen en zei: ‘Hier is ie.’ En het kind kreeg een naam. 

“Er is een psychologe in Frankrijk, wereldberoemd daar als vrouwelijke Dr. Phil, die is verwekt in die sekte en daar jarenlang opgegroeid. Ze is een relatie begonnen met een van de zonen van Doulière. Ik durf zelfs niet vermoeden om hoeveel mensen het gaat. Om nog te zwijgen over onbewuste incest.”

Doulière blijkt ook een rol te hebben gespeeld in de echtscheiding van Georges Simenon.

“Ja, Simenon, onze meest verkochte auteur ooit, de man die er prat op ging dat hij in zijn leven met tienduizend vrouwen seks had gehad. In 1964 kwam het tot een scheiding van Denyse Ouimet, waarna zij zich bij de sekte van Doulière aansloot. Simenon betaalde fenomenaal veel alimentatie en Denyse werd voor Doulière een goudader. Hij maakte haar op zeker ogenblik wijs dat ze als onderdeel van haar therapie een boek moest schrijven over Georges. Dat boek verscheen in 1978 en werd hét schandaalboek van die tijd. Twee weken na de publicatie van het boek pleegde de 25-jarige dochter van Simenon zelfmoord, met het boek naast zich.

“Het echte verhaal van dat boek is nooit eerder verteld. Men dacht bij de publicatie aan een klassieke afrekening onder exen. We zijn bij John Simenon geweest, de broer van dat meisje. Hij wist vaag wel dat zijn moeder ooit bij een commune in het zuiden van Frankrijk was geweest, maar dat dat Edgard Doulière was en wat zijn moeder er moet hebben ondergaan, was allemaal nieuw voor hem. Alle puzzelstukken van zijn jeugd pasten opeens in elkaar.”

Wat maakte deze man zo charismatisch?

“Zijn babbel. Blijkbaar had hij een ongelofelijk wervelende manier van spreken. Voor de rest valt er weinig over te zeggen. Hij heeft als kind polio gehad en difterie. De helft van zijn lichaam was verlamd. In de documentaire zit een beeld waarin hij in een boot klimt om deel te nemen aan een zeilrace. Tja, veel fysiek charisma zie ik niet. Hij was allesbehalve Brad Pitt, om het zo maar te zeggen.

“Bétou heeft als tiener een heel zware identiteitscrisis doorgemaakt en twee jaar in een instelling doorgebracht. Ze ontmoette hem, en alles werd anders. Bétou zegt: ‘Had ik hem niet ontmoet, dan ging mijn leven daar zijn gestopt.’ Hij had de gave om in enkele weken tijd als een spons alle zwaktes en sterke punten van zijn patiënt op te zuigen. Dan werd het volle maan en sloeg hij toe. Elf gemaskerde mannen in een cirkel, en dan hij.”

Hoe kwam u op dit verhaal uit?

“De volgelingen waren allemaal gekwetst door het leven, in het geval van Linda doordat haar beste vriendin was vermoord en de zaak altijd onopgehelderd was gebleven. Op zeker ogenblik was ze de sekte ontvlucht, waarop Doulière haar begon te stalken. Hij stapte naar de politie in Brussel en vertelde dat Linda die moord had opgebiecht tijdens de therapie. Dat was natuurlijk niet waar, maar hierdoor stootte Kurt Wertelaers (journalist bij productiehuis Bargoens, DDC) op Linda. Zij begon heel het verhaal te vertellen, over de man die haar vals had beschuldigd en gaandeweg werd dat steeds omslachtiger: ‘Hij heeft daar een dochter en daar een zoon…’ Eindeloos.

“We zijn er drie jaar mee bezig geweest en begonnen ons te realiseren dat dit verhaal niet bestaat. Niemand heeft ooit klacht ingediend, er bestaat geen enkel dossier. Er zijn vandaag veel gezinnen met mama, papa en huisje-tuintje waarvan het oudste kind van Doulière is. Ieder koppel dat daar ooit gezeten heeft en twee of drie kinderen heeft, wordt op een dag geconfronteerd met de oudste die zal vragen: ‘Papa, kun jij mij eens uitleggen wat daar gebeurd is?’”

Bent u de volgelingen beter gaan begrijpen?

“Ik snap het mechanisme nu wel, maar ik begrijp het nog altijd niet. Al die getuigen zijn verstandige, welopgevoede en welstellende mensen - anders kwam je er ook niet in. Zo’n therapie van zes of acht weken was niet goedkoop. En ik kan Linda volgen in haar naïeve idee om schapen te gaan telen en een shiny happy mystiek leven te gaan leiden, maar als zij dan bij volle maan uit haar caravannetje wordt gehaald om dat ritueel te ondergaan en dat herhaalt zich, dan begrijp ik niet dat ze veertig jaar later het mechanisme nog steeds niet ziet. Deze vrouwen verdrongen elkaar voor de gunsten van de Melek, de ‘koning’, zoals Doulière zich noemde.

“Ik vroeg Linda: ‘Wat als je eigen dochter aankondigt dat ze in Frankrijk in een commune wil gaan leven?’ Ze antwoordde: ‘Dan valt daar niks tegen te beginnen. Er hadden toen duizenden mensen op me mogen inpraten, ik zou toch zijn gegaan.’ Nu zegt ze dat als ze met haar getuigenis ook maar één of een half iemand aan het twijfelen kan brengen, het de moeite waard is.”

Waren sektes niet iets uit de jaren zeventig?

“Dat het iets van heel vroeger was, dat dachten wij in de jaren tachtig ook, toch? Dit speelt zich af in de jaren zeventig, tachtig en negentig. Die man was als een reizend circus, hij ging lezingen geven in Lier, in Diksmuide, in Zichen-Zussen-Bolder. Het heette te gaan over ‘mystieke liefde’, en het was een open fuik waar heel veel vrouwen in zijn beland. Linda heeft na twee lezingen al haar vaste job laten staan om hem in 1987 achterna te gaan.

“Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat de tijdgeest hier nu opnieuw rijp voor aan het worden is: met nogal wat mensen die op zoek zijn naar zingeving en gemeenschapsgevoel. Het zou mij niks verbazen dat er vandaag opnieuw een Edgard Doulière rondloopt, en dat niemand daar erg in heeft. Ik hoop dat ik ongelijk heb.”

De 42 kinderen van de goeroe, vanaf morgen op Streamz