Dag lezer, 

Zo snel kan het gaan. Vorige zondagavond stuurden we de krant naar de drukker met het nieuws dat Vooruit dan toch kon instemmen met de contouren van de fiscale en sociaal-economische hervormingen die formateur Bart De Wever (N-VA) op tafel legde. Maar maandagochtend werd de natie wakker met het nieuws dat plots de MR vanop rechts op de rem ging staan. De toegevingen om een meerwaardebelasting op aandelen mogelijk te maken, gingen voorzitter Georges-Louis Bouchez te ver. Vergadering na vergadering verhardden de posities. Rousseau eiste een vorm van vermogenswinstbelasting om de hele hervorming verteerbaar en budgettair behapbaar te maken, Bouchez stelde even ferm zijn veto. Met als resultaat dat Bart De Wever donderdagavond zijn ontslag als formateur diende in te dienen ten paleize.

Meer dan de concrete fiscale bepalingen speelt gebrek aan vertrouwen tussen enkele hoofdrolspelers - om Rousseau en Bouchez niet nog eens te noemen - de formatie parten. Een meningsverschil werd een conflict, een conflict werd met veel theater opgevoerd tot een mini-crisis en de mini-crisis werd uiteindelijk wat Franstaligen een ‘drôle de crise’ noemen: een schemercrisis, zeg maar. De onderhandelingen vallen stil, maar niemand weet goed waarom.

De term ‘drôle de crise’ is afgeleid van de ‘drôle de guerre’ die Frankrijk uitvocht met Duitsland tussen 1939 en mei 1940, toen nazi-Duitsland Frankrijk effectief binnenviel. In de periode voordien verklaarden Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk de Duitsers wel de oorlog, maar aan het front werd nog een tijdlang geen schot gelost. Maar ondertussen ging de wedloop met wapens en woorden wel door, met fataal gevolg.

Dat risico van onstuitbare escalatie zit er ook nu in. De opgebroken Arizona-fomule blijft nog altijd de meest logische coalitievorm. Het is een meerderheid met verkiezingswinnaars aan boord, met een stevig mandaat om de grote hervormingen door te voeren die het land nodig heeft. Dat is de theorie, en als koninklijk bemiddelaar mag Maxime Prévot testen hoeveel goede wil er nog is om die in praktijk om te zetten. Maar ondertussen blijft het wantrouwen de relatie tussen de hoofdrolspelers verder bekoelen. Een ongeluk is dan gauw gebeurd, ook al is er geen plan B. De hoop op een snelle regering in september lijkt alvast vervlogen.